eindelijk "on the road again" !

Hola güeros y güeras,

Het lijk wel alsof ik zodra ik een tijdje nix meer op m´n site zet, ik ook min of meer uit jullie gedachten/hartjes verdwijn... Maar goed, ik blijf de paar geïnteresseerden trouw op de hoogte houden.

Vorige week dinsdag m´n laatste examen gedaan op de campus en de laatste paar dagen in Mexico City wat dingetjes afgehandeld, hier en daar afscheid genomen en nog een paar belangrijke bezienswaardigheden bezocht, die ik in de 4 maanden eigenlijk al lang gezien had moeten hebben... maar ja, je weet hoe dat gaat, als je eenmaal een tijdje ergens woont, dan wordt alles om je heen "normaal" en lijken alleen de tropische bezienswaardigheden op lange afstand nog interessant te zijn.

Koffer en backpack ingepakt en koffer achtergelaten bij m´n gastgezin in huis. M´n backpack is nog veel te zwaar eigenlijk, maar wie weet geef ik onderweg nog wel het één en ander weg aan de arme mensen hier die het harder nodig hebben dan ik.

Ik wil gelijk even van de gelegenheid gebruik maken om José in het zonnetje te zetten die zo lief geweest is om me een gigantisch groot sinterklaas-pakket te sturen met taai-taai, pepernoten, kruidnoten, tijdschriften, stroopwafels, drop en nog veel meer! Het was echt een geweldig gevoel toen ik dat pakket in ontvangst nam en open maakte... allemaal kadootjes voor mij! Bedankt! Ik heb alleen wel het meeste gedeeld, omdat het anders echt niet mee kon, en achterlaten was geen optie natuurlijk! Dus ik heb de afgelopen week vooral ontbeten met brood en hagelslagjes, jammetjes en pindakaasjes, geluncht met pepernoten en kruidnoten en als tussendoortje af en toe een stroopwafel of dropje hahaha ;-)

Afgelopen maandag was het dan eindelijk tijd om met m´n veel te zware backpack op m´n rug de deur achter me dicht te trekken. Een paar dagen ervoor heeft een Australische vriend van de TEC besloten om met me mee te gaan, aangezien hij dezelfde richting op wilde reizen en geen reis-maatje had, dus samen de bus gepakt naar Veracruz (de stad waar Salma Hayek geboren & getogen schijnt te zijn). Hier hebben we langs de haven gelopen waar een aardig windje stond, Scheveningen is er niets bij... m´n haar was ook coupe Tina Turner na een uurtje wandelen. Bovendien is het er warm en is de luchtvochtigheid heel hoog. We hebben nog een fort bezocht en een groot sealife-aquarium met zeeschildpadden, haaien en andere mooie vissen.

Omdat er verder niet echt bijster veel te beleven valt daar zijn we de volgende nacht weer vertrokken naar de volgende stad (en staat), namelijk Villahermosa in de staat Tabasco. Dit is een erg rumoerige stad met niet veel historisch interessante bezienswaardigheden op de grote Olmec-hoofden na. Dit zijn stenen van zo´n 2,5 bij 2 meter in de vorm van de hoofden van een paar belangrijke Olmec-strijders. Ook deze stad was behoorlijk klam en warm en ondanks de anti-muggen lotion, de allesbedekkende lakens en een geurstokje dat de muggen moest wegjagen, ben ik helemaal lekgestoken... op m´n kniën, m´n enkels (ze zoeken de raarste plekken uit!) en armen.

Vanochtend vroeg hebben we weer aan een 8-uur durende busrit gewaagd, de andere waren resp 6 en 7 uur, en we zijn nu in San Cristóbal de Las Casas aangekomen in de staat Chiapas. Dit is één van de armste staten van Mexico, met de mooiste natuur en de meeste "indianen" en dus rijk aan cultuur en historie. Dit is ook de staat die zo erg getroffen is door de afgelopen orkaan, wat ervoor zorgt dat de armen nog armer zijn geworden. Overal om je heen zie je bedelende en schoenpoetsende kindjes en dat doet me des te meer realiseren hoe goed ik (en jullie allemaal) het wel niet heb. We hebben een huis om in te leven, gaan naar school of hebben een baan, rijden een auto, fiets of kunnen met ons OV gratis van trein, metro, tram en bus gebruik maken, hebben elke dag te eten en hebben daarnaast nog genoeg geld over om leuke dingen te doen... zoals reizen of op vakantie gaan. En toch hebben we altijd nog wel wat om over te zeuren en klagen... de wereld is zo oneerlijk!

Dat was even een kleine zelfreflectie, helaas de keiharde waarheid.

De komende dagen blijven we waarschijnlijk nog wel in San Cristóbal, de stad en de mensen komen aangenaam op ons over en bovendien kunnen we dit als goede "thuishaven" gebruiken om wat mooie plekken in de omgeving te bezoeken. Waarschijnlijk sluit dit weekend nog een Australiër zich bij ons aan (die Ozzy´s hebben het backpacken dan ook zo´n beetje uitgevonden natuurlijk), dus dan zijn we 2 Ozzy´s and a Dutchy... :-)

Het is hier overigens behoorlijk koud in deze stad, vergeleken met de vorige paar, wat waarschijnlijk komt doordat het hoog in de bergen ligt... het zal nog net niet zo koud zijn als in NL, maar koud genoeg om een warme trui en wanten uit de kast te trekken en warme chocomel te drinken.

Wat me op de één of ander manier aan Kerst doet denken en dat is hier al in volle gang. Overal duiken feestelijk versierde reuze-kerstbomen op met leuke kerststalletjes met de bijbehorende kripperende lichtjes op de maat van de eeuwig herhaalde jingle-bells muziekjes. (Iedereen die ooit kerst in centraal amerika heeft meegemaakt weet precies wat ik bedoel! weet je nog, ma?)

Het schiet dan ook al aardig op, nog een kleine 2,5 week en dan is het zover... één van de grootste feesten in latijns-amerika, al is het niet hét grootste feest. Ja, en waar ga ik dat vieren??? Ik weet het zelf ook nog niet precies, maar dat zie ik dan wel weer. Ik hou jullie in ieder geval op de hoogte!

Ik ga nu in ieder geval van de omgeving genieten. Tot gauw!

Liefs,
Barbara


PS-jes

Mieke; ik hoop dat je een leuke verjaardag gehad hebt!
Oma; ik hoop dat alles goed is gegaan bij de operatie en de pacemaker z´n plekje heeft gevonden!
José; alvast een fijne verjaardag... straks ben je weer net zo oud als ik! haha ;-)
Iedereen die het gevierd heeft; hoop dat jullie een leuke Sinterklaas hebben gehad! Ik in ieder geval wel! (thx Josje)