San Salvador - Guatemala - Mexico

Hallo allemaal,

De afgelopen dagen zijn weer omgevlogen en ook de kilometertjes die ik heb afgelegd, vooral de afgelopen 24 uur, maar eerst weer ff terug bij waar ik ongeveer gebleven was. M´n planning voor de terugreis naar Mexico...

Ik was dus van plan om ongeveer de 14e in de ochtend terug te bussen naar Mexico. Ik had gelezen in Lonely Planet dat dat mogelijk was, helemaal vanuit San Salvador via Guatemala City naar Mexico in 12 uur, je moest alleen wel één a 2 dagen van tevoren reserveren. Toen ik de 12e (of 13e geloof ik dat het was)bij het bus-kaartjes-reserverings-kantoortje (ik heb weer een nieuw woord uitgevonden) kwam, bleek alles al vol te zitten tot de 17e. :-( Dat viel wel een beetje tegen, want dat gooide toch m´n planning wel een beetje door de war. Goed, toen maar meteen voor de 17e gereserveerd en een beetje door het centrum van de stad gewandeld. Dat was dus voor de eerste en laatste keer voor mij, want echt prettig wandelen was het niet... alle mannen liepen te “psssst”-en en sommigen probeerden me zelfs aan te raken. Nou ben ik na 2x een half jaar in Latijns amerika wel wat gewend, maar dit gaf een erg eigenaardige en onprettige sfeer. De enige niet-latino´s die er in het centrum te vinden waren, waren een stel Amerikaanse (US) sekte-leiders die predikten dat je als je niet in God geloofde, je gedoemd was en naar de hel ging. Ook gezellig! ;-)

Dus ben maar weer gauw terug gegaan naar het hostel en de volgende dag ben ik op de bus gestapt naar Suchitoto. Een dorp zo´n 1,5 uur verderop. Het was me meteen duidelijk waarom deze plaats zo populair is bij backpackers. Het is een erg rustig, mooi, schoon dorp met op loopafstand een prachtig meer. Jammer genoeg is het aanbod van hotels nogal karig, omdat het plaatsje ten eerste nog niet echt ontwikkeld is qua toerisme en ten tweede omdat het zo dichtbij San Salvador is dat veel locals en toeristen er een dag-toer van maken en ´s avonds weer naar huis/ hotel in San Salvador gaan.
Maar dat heeft mij weer een leuke nieuwe ervaring opgeleverd. Een paar jongens in San Salvador hadden me aangeraden naar ene Raúl te vragen, hij was de beheerder van de parochie van de kerk en had daar een paar “kamers” met een aantal stapelbedden waar je voor US$ 3,- kan overnachten. Das natuurlijk een koopje vergeleken met de hotels voor US$ 10,- tot US$ 15,- per nacht, dus ik op zoek naar Raúl. Naast de kerk in het oude parochie-gedeelte had ik hem gevonden en hij was een heel vriendelijk oude mannetje. Ik kreeg schone lakens, uitleg over hoe de voordeur open moest (beetje optillen en dan heel hard duwen; oude deur!) en een kamer met 4 stapelbedden voor mezelf, want ik was de enige. :-)

Ik ben richting het meer gelopen (behoorlijk stuk toch nog) en daarna een beetje door het dorp gewandeld, jammer genoeg was het nogal bewolkt. ´s Avonds maar weer eens “pupusas” gegeten en toen vroeg naar bed gegaan, want er is in zo´n dorp natuurlijk niets te beleven ´s avonds (net Honselersdijk haha). ;-)
De volgende dag was het gelukkig heerlijk weer en na eerst een MSN-sessie van een paar uur met pa, ma, Arjen en Daniëlle ben ik weer richting het meer gegaan. Althans dat was de bedoeling, maar na een uur op de bus ernaartoe te zitten wachten, die maar niet kwam, had ik de hoop bijna opgegeven. Toen werd ik aangesproken door een stelletje, waarvan achteraf bleek dat het meisje (Judith) Nederlands is. Ze woont nu al een jaar samen met haar Salvadoriaanse vriend (Felix) in San Salvador en werkt daar ook. Judith en Felix boden aan me een lift te geven richting het meer en later ook weer terug. Toen zijn we gezellig nog wat gaan drinken in een restaurant in het dorp en gaan zwemmen in het zwembad bij het restaurant. Omdat zij alletwee weer moesten werken op maandag, gingen ze dezelfde avond weer naar huis en ze vroegen of ik mee wilde rijden. Hoewel ik eigenlijk van plan was nog een nacht te blijven en dan de volgende ochtend weer terug te gaan, klonk dit ook wel als een goede oplossing. Bovendien was het erg gezellig en ook voor Judith leuk om weer eens nederlands te praten, want zoveel nederlanders zie je niet in El Salvador (en zeker geen alleen-reizende 23-jarige meiden). Ze hebben me uitgenodigd om de nacht in hun huis te logeren, wat natuurlijk onwijs aardig is, want ze hadden me pas die middag leren kennen! ´s Avonds hebben we een hoop lol gehad bij het pannekoeken bakken... eerst teveel melk, toen weer te weinig en alles bleef aan de bodem van de pan plakken. :-) Dus de pannekoeken leken meer op scrumbled-pancakes, maar de smaak kwam redelijk overeen met de échte. Jammer genoeg geen stroop en poedersuiker, maar honig, banaan en gewone suiker maakt een hoop goed. Judith, als je dit toevallig leest, nogmaals onwijs bedankt voor jullie gastvrijheid en het was erg gezellig! :-)

Toen was het weer langzaamaan spulletjes organiseren en inpakken, want ik zou dan eindelijk de 17e om 6.00u ´s ochtends weer El Salvador gaan verlaten. Afscheid genomen van de familie en emailadressen uitgewisseld en de bus in. Zo´n 5 uur en een grensovergang verderop was er een tussenstop in Guatemala City, tijd voor het ontbijt/lunch en toen weer 6 uur en nóg een grensovergang was al weer in Mexico. Maar net aan haha, in het stadje Tapachula. Ik zag meteen dat hier niet zo heel veel te beleven viel en dacht om tijd te winnen maar meteen een (bus)ticket te boeken voor de nacht. In Mexico is het busvervoer onwijs duur, dus door nachtbussen te nemen kun je weer een hotelnacht uitspraren (jaja, economisch zeer verantwoord). Dus vanochtend (de 18e) om 6.30u aangekomen in Tuxtla Gutiérrez, waar ik nu ben. Vannacht slaap ik hier en morgen ga ik nog een toer doen naar een vallei. De nacht van de 19e heb ik weer een nachtbus naar Oaxaca (10uur bussen) en dan zijn het nog maar (!!) 7 uurtjes naar Mexico City, dus ik kom langzaam maar zeker in de buurt.

Nou, ik ben het typen nu weer ff zat, en jullie hebben ook wel weer even genoeg leesvoer gehad voor de komende week.!

Tot gauw!

Liefs,
Barbara