rafting in Veracruz

Hola todos!

Afgelopen week heb ik het erg druk gehad met leren en examens maken... en dat is me wonderbaarlijk goed afgegaan. Ik had in totaal 6 tentamens en heb al 4 cijfers terug gehad... nu ligt de norm hier blijkbaar wel wat lager dan in NL (ze geven je hier véél sneller een 10), maar toch vind ik dat ik redelijk gepresteerd heb voor mijn doen.

Voor m´n spaanse grammatica tentamen (was behoorlijk moeilijk) had ik een 8.2
Voor m´n presentatie spaans had ik een 9.5 (!!)
Voor m´n tentamen Mexican Culture had ik een 9.7 (!!)
En voor international business tentamen een 8.2. Dus dat viel allemaal nogal mee. Ik moet er nog 2 afwachten (die wel moelijker waren), dus ik ben benieuwd.

OK, even over de leuke dingen. Afgelopen donderdag hadden we een groot feest (ter afsluiting van de tentamens) in "Casa Blanca", één van de vele studentenhuizen vlakbij de uni. Ik denk dat er wel zo´n 50 mensen op af gekomen zijn, zowel internationale studenten als mexicanen en het was erg gezellig. In eerste instantie zou het maar tot 24.00u duren, want de buren hadden van te voren al klachten ingediend, maar achteraf zijn we toch bijna de hele nacht doorgegaan. Natuurlijk met de gebruikelijke mexicaanse tradities... muziek en tequila (pap & mam; ik heb me ingehouden hoor!)

Vrijdagmiddag stond de reis naar Veracruz gepland. Rond 16u zijn we vertrokken in een krakkemikkige bus (nog erger dan de oudste RET-bus die er in R´dam te vinden is), op weg naar Jalcomilco. Jalcomilco is een plaatsje vlakbij Veracruz aan de oostkust van Mexico. Het is zo´n 7uur rijden (in een bus uit het jaar 0!) vanaf Mexico City. Dit gebied is meer een jungle-gebied, tropisch regenwoud zeg maar, met heel veel groen en het is er erg vochtig en warm (klam dus). Maar we hebben erg veel geluk gehad met het weer. Het heeft namelijk bijna het hele weekend niet geregend en de zon heeft volop geschenen.

De belangrijkste reden voor ons om daar naartoe te gaan, was het "wild water rafting". Ik had zoiets nog nooit gedaan en was niet het enige groentje, gelukkig.
We zijn daar dus vrijdagavond laat aangekomen en hebben eerst nog eens ff lekker gegeten (om 23.30u ofzo). De volgende ochtend al weer vroeg op om te ontbijten (het hele leven draait hier om eten!). Om 9.00u gingen we op weg naar de rivier. Gewapend met een mooi zwemvest en een geweldige helm en een peddel werden we in teams van 6 + de gids in een rubberboot de rivier in geloosd... en dan maar peddelen!!
Van te voren moesten we trouwens nog wel even tekenen dat we niemand aansprakelijk konden stellen als we gewond zouden raken of zouden komen te overlijden. Maar dat maakte het er niet spannender om, hoor.

Goed wij dus met z´n allen in dat rubberbootje de koude rivier in. Welke behoorlijk wild was, omdat het blijkbaar voordat we aangekomen waren, nog behoorlijk geregend had. Dat bootje werd alle kanten op geslingerd en ik had het gevoel dat het geen moer uitmaakte wat ik met die peddel deed, maar toch bleef ik de commando´s maar opvolgen. Na een paar uur compleet te zijn afgemat door het water, weer bij het hotel aangekomen en weer lekker gegeten, haha!


De rest van de middag nix uitgevoerd (heerlijk zo´n weekend), lekker een beetje bij het zwembad gelegen en ´s avonds (na het eten! :-) natuurlijk) weer een klein feestje gehouden. Samen met de andere hotelgasten rond een kampvuur spelletjes gedaan, muziek gemaakt en limbo gedanst.

De volgende ochtend wéér vroeg op (wéér lekker ontbijt!) en op zoek naar een nog wildere rivier, we waren nu immers al gevorderde rafters. Hier zijn de nodige ´slachtoffers´ gevallen... rubberen bootjes kiepen redelijk snel om, als je ff niet oplet. Ik heb het beide keren volgehouden om binnenboord te blijven, dus ben best trots op mezelf!
Toen we terugkwamen hebben we de hele rotzooi weer ingepakt en nog ff lekker gelunched, om met een volle maag weer aan de 7-uur durende zware busrit te beginnen.

Kun je je voorstellen hoe het zou zijn om in een gewone stadsbus 7 uur lang over een bospaadje te rijden. De hele bus vol met zwetende mensen die ruiken naar rivierwater, omdat alle schoenen en kleding nog zeiknat waren... nou, zoiets dus ongeveer!

Rond 22.00u (zondagavond) waren we weer terug en moest ik dus nog al m´n huiswerk voor de volgende dag doen. Dus dat heb ik maar even opgeschoven naar maandagochtend/-middag tijdens de tussenuurtjes (die zijn er niet voor nix).
Oh ja en gisteren (maandag dus) moesten we ook nog ff langs het immigratie-kantoor in de stad om een paar handtekeningen en vingerafdrukken te zetten. Ze hebben m´n visum al ruim een maand daar en het duurt nog minimaal een maand voordat dat hele bureaucratische gedoe afgehandeld is, maar dat schijnt hier normaal te zijn. Dus we wachten het maar weer af, gelukkig zit ik in hetzelfde schuitje als zo´n 100 andere studenten, dus dat is iets geruststellender.

Nou, dat was al met al dus een inspannende week en een avontuurlijk weekend. Ik hoop dat jullie er virtueel net zo van genoten hebben als ik. En blijf schrijven he!!! Want ik heb deze website voor jullie, niet voor mezelf!

OK, tot de volgende keer!

liefs,
Barbara