La Playas Virgines de Michoacán - 19 sept 05

Hola gringos,

Hier ben ik weer. Na een weekend heerlijk relaxen op verlaten stranden ben ik weer terug in het drukke Mexico City en is het weer tijd voor mijn wekelijkse column. Nog steeds leuk dat jullie allemaal m´n site bijhouden en berichtjes zetten, al merk ik wel dat sommige mensen beginnen af te haken... maar ja, het leven in NL is natuurlijk ook zo druk, druk, druk!! :-(

Anyway, vorige week donderdag begon het feest hier in Mexico. De 16e is namelijk de dag dat Mexico onafhankelijk werd van Spanje (bijna 200 jaar geleden) en dat wordt hier ieder jaar uitbundig gevierd. Op donderdagavond om 23.00u precies verschijnt de president op het balkon van het regeringsgebouw middenin de stad en die roept "Viva México!" (´la grita´) en dan antwoordt het volk "VIVA!" en dat herhaalt zich een aantal keer. Vanaf dat moment slaat iedereen aan het feesten... (soort naaldweek, maar dan met ruim 100 miljoen (!)feestgangers). Muziek, dans en tequila ten overvloede en een paar uur later druipt iedereen bezopen af richting huis om de volgende dag van de vrije dag te genieten en met de hele fam ergens naartoe te gaan.

Wij hadden dus een lekker lang weekend (nou heb ik dat eigenlijk altijd al, dus voor mij niet zo uitzonderlijk). Op de planning stond om donderdagavond (vlak voor "la grita" te vertrekken (met school) naar de virgin beaches van Michoacán. Deze busrit duurde maarliefst 12 uur!! en natuurlijk hadden we weer een 1e klas bus gekregen... zo´n RET/HTM-bus met heerlijk comfortabele stoelen die je óf helemaal niet achteruit kon klappen... óf meteen sloopte als je ze een beetje achterover wilde klappen en je dus meteen op de grond lag.
Iedereen was groen-wit-rood gekleed met leuke hoeden, petjes, vlaggetjes en toeters om het feestgebeuren toch nog een beetje mee te maken en er was voldoende eten en drinken ingeslagen om Afrika een week van voedsel te voorzien! Natuurlijk moest dit allemaal in die ene nacht op...
Het was een geweldige busrit met 2 stops bij toiletten waar je je hond nog niet zou uitlaten. Slapen was niet voor me weggelegd dit keer; op m´n linkerzij, rechterzij, ondersteboven, tegen het raam, in het gangpad... het wilde allemaal niet baten. Dus om 11.00u vrijdagochtend was iedereen uitgeput en toe aan een duik in de zee...

Hier begon de pret gelukkig. We hadden een hotel dat meer leek op een klein dorpje, met allemaal schattige huisjes (appartementjes) waar we met z´n 6-en in konden. Het hotel had een lekker relaxt zwembad en 2 stappen verder lag het strand. Helemaal voor ons alleen... :-)
Ze noemen deze stranden ´virgin beaches´ omdat ze nog redelijk onaangetast zijn door het massatoerisme. Alleen een enkele mexicaan komt hier en er zijn geen dure, luxe hotels, restaurants en disco´s... puur natuur!
We hebben een aantal van dit soort stranden bezocht, met als thuisbasis het dorpje-hotel. De golven in de zee waren meters hoog en af en toe werd de zee zover weggezogen, dat je bijna dacht aan een tsunami! Gelukkig waren het maar hoge golven en het enige nadeel was dat je af en toe zonder bikini of zwembroek weer boven water kwam en snel op zoek moest...
Vrijdagnacht hebben we nog baby-schildpadjes uitgezet in de zee... dit was erg leuk om te doen. Ons schildpadje hadden we ´Terrence´ genoemd (ik weet ook niet waarom) en ik hoop dat ie het hele gebeuren overleefd heeft.

Met heerlijke visgerechten als lunch én avondeten (ben daarom vandaag maar begonnen met lijnen!), hebben we dit dus redelijk goed vol kunnen houden het afgelopen weekend... was goed te doen, zeg maar! :-)
Op zondag werden we vroeg (veel te vroeg) wakker gemaakt, omdat de 12-uur durende terugrit gepland stond. Dus we moesten inpakken, opruimen (de nacht ervoor was behoorlijk heftig geweest: matrassen via het balkon naar de buur-huisjes gesjouwd en mensen met kleding en al de zee in gegooid) en vooral snel wegwezen!

Op de terugweg hebben we nog een tussenstop gemaakt in een klein plaatsje ´Pátzcuaro´ genaamd. Een leuk klein coloniaal plaatsje met veel te veel lekker eten en snoep-achtige dingen. Na onze buikjes, tot bijna misselijkheid toe, gevuld te hebben, moesten we de bus weer in... ¡nog maar 7 uur te gaan! :-(
Gelukkig hadden Chrissy en ik ons dit keer de beste plaatsen uit de hele bus toegeeigend, dus het was minder erg dan de heenweg. Ik heb zowaar kunnen slapen, ondanks dat we op een halve meter van de heerlijk riekende WC zaten (je kan niet alles hebben). Rond 1.00-1.30u vannacht waren we weer terug bij de uni/thuis en het was heerlijk om weer in een horizontaal, plat bed te liggen, zonder hitte, stank en herriemakende Fransen.

Vandaag, de 19e, is het trouwens precies 20 jaar geleden dat er een enorme aardbeving was in Mexico City. Tijdens deze aardbeving zijn onwijs veel doden gevallen, dus vandaag wordt er hier en daar teruggedacht aan dit afschuwelijke drama, met vlaggen halfstok en tv-programma´s over de 8 geredde baby´s uit het ingestortte kraamziekenhuis die nu dus allemaal 20 zijn.

Dit wordt verder waarschijnlijk een rustig weekje. Heb vanavond weer en toetsje (waar ik natuurlijk nog voor moet leren) en verder alleen een verjaardagfeest woensdag.
Weet nog niet precies wat de plannen zijn voor komend weekend, maar ik hou jullie wel weer op de hoogte!

liefs,
Barbara

PS: Hoe was jullie weekendje Zandvoort meiden? En hoe gaat het met jullie huisje? Waar blijven de 1e foto´s?