Tandarts & weekendje thuis

Hallo allemaal,

De titel verklapt het al... een interessante week de afgelopen week. Tandarts! En dat is nogal wat anders hier... ik zal jullie een situatie schetsen:

Je komt binnen in een "wachtkamer" met rennende en gillende kinderen en ziet onderhand de tandarts tussen zijn praktijkkamer en de receptie heen en weer rennen. De muziek staat aan en de tandarts en zijn assistente zingen vrolijk mee. De tandarts draagt géén handschoenen en géén mondkapje. Je gaat de praktijkkamer binnen en gaat op de stoel zitten die met schokkende bewegingen in de juiste positie komt en het licht van de lamp boven de stoel is zo fel, dat spontaan de tranen in je ogen springen. :-(
Het gereedschap wordt ergens uit een lade gevist en er wordt meteen mee in je mond gefriemeld. Er wordt wat tegen een tand tetikt en gebrabbeld dat er geboord moet worden. Zonder verdoving de boor erin... tot op de zenuw, zo ongeveer. Maar aangezien de tandarts weinig tijd had, was het snel snel... boren, vullen en weer opzouten.

Jaja, dat is dus hoe het zo´n 2 á 3 maanden geleden bij mijn NEDERLANDSE tandarts eraan toeging... en jullie allemaal denken, zie je wel, die mexicanen bevestigen de vooroordelen!

Nu de situatie bij de Mexicaanse tandarts, waar ik naartoe moest, omdat m´n tand dus was gaan ontsteken, omdat die **kel van een Starrenburg (m´n NL tandarts) de boel niet goed hygiënisch had gehouden bij het vullen.

Ik kom binnen in de wachtkamer, het is heel rustig en steriel en er wordt me meegedeeld dat de tandarts me binnen enkele ogenblikken zal ontvangen. Eenmaal in de praktijkkamer zie ik dat ze hier meer techniek hebben dan ik had verwacht. De tandarts begroet me vriendelijk en neemt de tijd om m´n klacht aan te horen, hij redeneert meteen dat de pijn niet aan m´n beugel ligt maar aan een inwendige ontsteking. Boven de stoel hangt een LCD scherm en al het materiaal ziet er zeer professioneel uit. De tandarts doet netjes een mondkapje voor en handschoenen aan (wat normaal is, maar voor mij een hele openbaring omdat m´n NL tandarts dat nog nooit gedaan heeft). Er wordt eerst een röntgenfoto gemaakt en met mij overlegd wat ik wil. Ik wil natuurlijk zo snel mogelijk van de pijn af, dus geef groen licht. Ik krijg zoveel verdoving dat ik nog tot ´s avonds laat een dikke lip/dikke tong gevoel heb. Er wordt zorgvuldig geboord en er blijkt dus een behoorlijke infectie te zitten die de helft van m´n zenuw al gedood heeft. Er zit maar één ding op, een zenuwbehandeling (oftewel wortelkanaalbehandeling). De tandarts weet me te vertellen dat dit 3 sessies in beslag neemt en ong. 3000$ (pesos) kost. Alles wordt me heel netjes en rustig uitgelegd en overal wordt 4x zoveel tijd voor genomen als ik gewend ben. Zo heb ik dus afgelopen maandag, vrijdag en zaterdag de 3 sessies gehad (inclusief röntgenfoto´s en verdovingen) en ben nu weer helemaal pijnloos en heb één zenuw minder. Het is me allemaal heel erg meegevallen en heeft me des te meer laten inzien hoe hard ik in NL van tandarts moet gaan veranderen. ;-)

Goed, verder heb ik de afgelopen week bar weinig gedaan, dus vandaar zo´n lang tandarts-verhaal. Ben wel bijna 2 hele dagen thuis gebleven, dus heb nu al aardig wat lessen gemist (waar ze hier heel kritisch mee zijn), dus moet goed gaan plannen voor de laatste 2 maandjes.

Het afgelopen weekend was de familie naar een bruiloft, waar Chrissy en ik ook voor uitgenodigd waren, maar niet gegaan zijn vanwege het hele tandarts gebeuren en de goede voornemens om te gaan studeren voor de tentamens. Achteraf hadden we gewoon moeten gaan, want het schijnt heel mooi geweest te zijn en het is toch wel apart om een Mexicaanse bruiloft van dichtbij mee te maken... maar goed, geen feest voor ons dus.

Wel lekker gerelaxt, zelf gekookt (we zijn best talentvol, moet ik bekennen) en DVD´tjes gekeken. Naar de kapper geweest (was ook nodig) en beetje geleerd.

Vanaf vandaag zijn de tentamens weer begonnen (2e periode, we zijn al op de helft!), dus de hele school is in rep en roer met mensen die een computer nodig hebben, aantekeningen moeten kopiëren, nog een laatste opdracht in moeten leveren etc. De gebruikelijke last-minute examenstress. Gaat allemaal goedkomen! ;-)

Dus dit was het dan weer... geen spannende steden, roadtrips of achtbanen dit keer.

Oh ja, ik heb nog ff nagescheckt en mochten er nog mensen zijn die me post of zelfs een postpakketje (kruidnootjes;-)) willen sturen, hier nogmaals de ´verbeterde´ adressen. Ik had een klein foutje in de postcode van vorige keer en voor pakketjes heb ik een ander adres, omdat er overdag niemand thuis is om post in ontvangst te nemen. Dus hier komen ze:

voor post (kaartjes, brieven, etc):

Barbara van der Drift
Fundadores 33
Cd Satélite - Edo de México
CP 53100
MEXICO

en voor evt postpakketjes:

María Alejandra Martínez Garza
Casa de Cambio Majapara SA de -CV
Sor Juana Inés de las Cruz no.18-103
54000 Tlalnepantla, Edo de México
MEXICO
(mijn naam met pen/stift ergens op de doos)

Oh ja, en het duurt ongeveer een maand voordat post hier aankomt vanuit Europa, heb ik me laten vertellen.
Per 6 december ga ik reizen (ja, dan is het semester hier al weer afgelopen) en ben ik dus niet meer op dit adres woonachtig. Ik kom er nog wel terug aan het eind, zo rond eind januari, begin februari.

Goed, ik ga afsluiten, want het is tijd voor de lunch. Tot gauw!

liefs,
Barbara

P.S. Els en Nathalie gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoons!!